Сега ставам крај…
Плачам… а од внатре срцето ми се крши на мали парченца како стаклената роза која паѓа на подот од кристали. Зошто мора да е се така црно? Зошто животот е толку суров и ни ја одзема и таа мала среќа, зошто всушност не залажува? Влегов во свет во кој што немав пристап, влегов во свет […]
Се што посакувам вечерва
Црвена свилена постела и неколку црвени рози… Малку црвено вино во кристалните чаши,тивка музика и неколку свеќички…. Но ништо од ова не може да го замени твоето присуство… Ова се само мали детаљи… Тие неможат да ја заменат жештината на твоите бакнежи, светлината на твоите очи, ниту пак да ја заменат нежноста на твоите прегратки…