Продолжувам напред без љубов…
Живот… Нешто што мора да се помине… Болка која секој ја доживува… Рана… Која секој човек во себе барем една има… Љубов… Само дел од живото на некои луѓе. Мојот живот пред и после една вечер… Чувствував Болка, тага, изнемоштеност, ми беше…
Таа и тој
Гори сјајот во очите, а нештата не се како што навидум изгледаат. Поминуваш покрај мене и повторно тој сјај, во твоите, во моите очи. Поминуваш и молчиш… Како се да е кажано, како веќе ништо да немаш да ми кажеш, а ништо не си кажавме.
Двајца странци
Животот сакаше да се сретниме јас и ти. За тебе тоа беше обична случајност, ете можеби и за мене. А во почетокот бевме „двајца странци“ кои не знаеа каква ќе биде иднината. Со првите погледи и зборови во мене се роди чудно, но убаво чувство.