Зачекори во мојата душа кога замислено талкав. Таму во тишината се слуша вечно ехо – ТЕ САКАМ.

Еј што правиш арен си? Јас сум на болница, не е ништо страшно. Ми најдоа камен во жолчката, песок во бубрегот, а тебе во срцето.

Ѕвоното не е ѕвоно ако не ѕвони, песната не е песна ако некој не ја испее, но љубовта не е љубов ако не тие возвратена.

Посакувам да сум гостин во твоите мисли, посакувам да сум вино во твоите усни, посакувам да сум бисер во твоите очи и засекогаш да останам

Нека светлината од месечината те упати до мене, а сонцето нека те грее како што би направила јас кога би бил покрај мене.

Ми рекоа дека животот е полн со тага, дека нема некоја драга, да секоја ружа има трн, и да е секој ден црн. Ми рекоа

Да можам сништата во јаве да ги претворам, да те здогледам штом очи ќе отворам, да место вода твоите усни ги пиам, да те сакам

Моево срце без тебе пати, а твоето нешто ми мати. Сакај го моето како јас твоето, или дојди земи си го своето.

Моето срце било пијано, болело, давало, земало, губело, но никогаш не било вака заљубено!

Внимавај кого сакаш, внимавај зошто сакаш, внимавај кој вели дека те сака зошто боли кога не е така!